Prolog

Przysięgam na Styks, że wydarzenia, których będziecie świadkami, są wyłącznie fikcją.

Nie istnieje moja osoba szesnastoletnia dziewczyna nazywająca się Andromeda „Andy” Rogers ani moja jej młodsza siostra Ariadna „Arie” Rogers. Greccy bogowie nie opuszczają świata starych mitów. A już na pewno nie miewają dzieci ze śmiertelnikami w dwudziestym pierwszym wieku choć dwudziesty to już całkowicie inna sprawa. Nie istnieje też takie miejsce jak Obóz Herosów – letni obóz dla półbogów na wschodnim wybrzeżu Long Island – gdzie centaur Chiron miałby uczyć mnie młodych herosów sztuki przetrwania w obliczu naprawdę potwornych i śmierdzących nieprzyjaciół. Ja Andy nigdy nie spotkała się z trytonem ani z przystojnym synem Zeusa. I z pewnością nie wyruszyła na wyprawę do Podwodnego Królestwa aby odkryć znaczenie Piętna.

Andy Rogers

Zwykła Śmiertelniczka

To powiedziawszy, muszę cię ostrzec: dobrze się zastanów, zanim zabierzesz się za lekturę tej historii. Jeśli poczujesz, że coś w tobie porusza – jeśli zaczniesz podejrzewać, że ta opowieść ma coś wspólnego z twoim życiem – NATYCHMIAST PRZERWIJ LEKTURĘ! W przeciwnym wypadku nie odpowiadam za rezultaty. I niech bogowie olimpijscy (którzy nie istnieją) mają cię w opiece.

Z poważaniem,

Chiron Kentauros

Nieśmiertelny Wychowawca Herosów

Dyrektor ds. Nauki, OBÓZ HEROSÓW

Uwieńczony Laurem, RADA OLIMPU

_________

Podejrzanie znajome? Nic dziwnego! Oczywiście dla kogoś, kto czytał "Percy Jackson i bogowie olimpijscy". Są to przerobione fragmenty z okładki na pierwszej części tejże serii. Proszę nie mieć mi za złe tego kopiowania, ale przeszłam wewnętrzny kryzys: prolog nijak nie chciał się napisać.

Mam nadzieję, że ktoś zechce przeczytać pierwszy rozdział.